W polskim prawie przed kilkoma laty pojawiły się tak zwane ustawy antylichwiarskie. Ich zadaniem było sprawienie, by kredyty nie były oprocentowane zbyt wysokimi stawkami, tak zwanymi stawkami lichwiarskimi. Problem polegał na tym, że wielu ludziom zdarzało się w życiu zaliczyć jakiś zakręt, na którym byli zmuszeni do pożyczenia pieniędzy, a ze względu na brak możliwości kredytowej ich kroki kierowały się do instytucji pozabankowych, które pożyczały chętnie, ale na gigantyczny procent. Zmniejszenie odsetek spowodowało, że koszty kredytów wzrosły i wychodziło na to samo. Dlatego wprowadzono RRSO.
Obowiązkowa informacja
Obecnie każdy kredyt i pożyczka muszą w sobie mieć zapis odnośnie tego, jakie jest ich RRSO, czyli realna roczna stopa oprocentowania. Ta liczba mówi nam o tym, ile realnie nas będzie kosztował kredyt. Dlaczego nie wystarczy wskazanie po prostu oprocentowania? Właśnie dlatego, że po wprowadzeniu ustaw antylichwiarskich drobne opłaty, które kiedyś były mało ważne, urosły do gigantycznych poziomów, by zrekompensować różnym instytucjom finansowym zmniejszenie dochodów z odsetek. Banki tego nie odczuły, ponieważ koszt pieniądza w nich i tak nie był za wysoki, ale wszelkie instytucje para bankowe zaczęły szaleć, a co najgorsze, zaczęły ukrywać realne koszty kredytu. Okazywało się, że ludzie nie tylko dostawali do ręki znacznie mniej, niż się spodziewali, ale powstawały jeszcze specjalne koszty w czasie oddawania pieniędzy, które realnie też powiększały zyski instytucji pożyczającej.
Dlatego właśnie ustawodawca wprowadził RRSO, czyli informację o rzeczywistym koszcie kredytu. Instytucja finansowa musi wyliczyć wszystkie koszty związane z kredytem i zawrzeć je na umowie, a potem zliczyć je tak, jak gdyby były to odsetki od kredytu. W ten sposób powstaje realna roczna stopa oprocentowania i klient ma realną możliwość porównywania wszystkich ofert kredytowych pomiędzy sobą. Jest to najważniejsza informacja na każdej ofercie kredytu niezależnie od tego, w jaki sposób ona działa.